Webartikelen archiefpagina
Chocolade is goed voor de hersenen. De boost
die het eten van chocolade geeft, werd altijd geweten aan de serotoninehypothese, waarbij dan de suiker verantwoordelijk zou zijn voor verhoging van de serotoninewaarden. Maar waarom zou chocolade dan meer effect hebben dan andere snoep? En donkere chocolade meer dan de suikerrijke bleke varianten?
Dat groene thee een anti-inflammatoir effect heeft en beschermt tegen obesitas en andere (cardiovasculaire) risicofactoren werd nog eens bevestigd in recente studies. Een dierstudie toonde aan dat groene thee dieet-geïnduceerd overgewicht en aangroei van vetcellen vermindert. Groene thee activeert de lipolytische pathway, en reduceert het niveau van pro-inflammatoire factoren en cytokines, o.a. TNFα. Dezelfde onderzoekers onderzochten het effect van een laagcalorisch dieet: dit verbeterde wel de lichaamscompositie, maar tastte ook de botintegriteit aan, terwijl groene thee deze juist blijkt te verbeteren, en dus beschermt tegen osteoporose.
Polyfenolrijke cacao en donkere chocolade claimen dezelfde effecten als groene thee.
Waar andere, suikerrijke chocolades absoluut slecht zijn voor de lijn en bloedvaten, blijkt de flavanolrijke cacao en donkere chocolade cardioprotectief. De polyfenolen verbeteren ook de endotheelfunctie, waardoor een verbetering van de conditie van de bloedvaten en bescherming tegen hypertensie.
Flavonoïden hebben een weldadig effect bij diabetes door hun brede invloed op diverse pathways. Een recente studie (Babu 2013) ontrafelt het hele web van effecten van diverse flavonoïden op de verschillende cellulaire en moleculaire mechanismen.
Een hoge consumptie van groenten en fruit is geassocieerd met een lager risico op een aantal chronisch-degeneratieve ziekten, o.a. hart- en vaatziekten. Bewezen is dat dit de bloeddruk kan verlagen en de microvasculaire functie verbeteren; andere parameters wachten nog op definitief bewijs via klinische studies.
Alhoewel de ziekte van Alzheimer (AD) en Parkinson (PD) beschouwd worden als twee afzonderlijke ‘klinische entiteiten’, werd er gesuggereerd dat ze een gemeenschappelijke genetische basis zouden hebben. Recent werden tal van genen gelinkt aan beide ziekten, maar een helder verband ontbrak.
Een recente in-vitrostudie toonde aan dat omega-3-vetzuren, vooral EPA, selectief de groei blokkeren van tumorcellen en apoptose induceren.
Normale cellen ondervinden zoals verwacht geen hinder. Het onderzoek werd uitgevoerd op een cellijn van squamous cell carcinoma (SCC), vooral verantwoordelijk voor kanker van huid en slijmvliezen. Mondkanker (oral SCC)
heeft de zesde hoogste incidentie wereldwijd, en is zeer moeilijk te behandelen (en zeer duur).
Al een aantal jaren wordt watchful waiting
aangeraden bij een flink deel van de prostaatkankers. Een recente studie wijst nu ook op het nut hiervan bij een deel van de borsttumoren.
De laatste decennia lag de nadruk van ‘kankerpreventie’ vooral bij vroege screening en diagnose. De bedoeling was de incidentie van gevorderde kanker en de mortaliteit te reduceren, maar tegenwoordig erkent zelfs JAMA op basis van statistieken en recente studies dat dit doel niet bereikt werd. Er blijkt zelfs een significante stijging te zijn van early-stage-tumoren, maar dan zonder een proportionele vermindering van de gevorderde stadia van kanker.
Zeewier wordt sedert mensenheugenis gebruikt als medicijn in de Chinese en Japanse geneeskunde, ook tegen kanker. Hoe terecht dit is blijkt uit een recente dierstudie.