Voedingsgeneeskunde, jaargang 18 (2017), nummer 6
De bittere nasmaak van
zoet
Dossier
Stevia is de gangbare naam voor het zoete (witte) extract (steviolglycosides) uit de bladeren van Stevia rebaudiana. Stevia wordt in toenemende mate gebruikt als calorievrije suikervervanger in voeding en dranken. Gezien de gezondheidseffecten van steviolglycosides (met name stevioside) kan stevia een rol spelen bij de preventie en behandeling van metabool syndroom, obesitas, diabetes type 2 en hypertensie.1
Vele mensen verkiezen honing omdat het een natuurproduct is. Op het eerste gezicht onterecht, omdat honing vooral uit glucose en fructose bestaat. Het kan dus niet veel beter zijn dan tafelsuiker. Niet waar, zo suggereren recentere studies, honing heeft metabole effecten die duidelijk verschillend zijn.
Rond aspartaam heeft altijd al een zweem van controverse gehangen. Ogenschijnlijk onterecht, want vanuit biochemisch standpunt lijkt aspartaam onschuldig. Toch zijn er vele redenen om die onschuld in twijfel te trekken. Over aspartaam blijft veel onenigheid bestaan, mede door mogelijke belangenverstrengeling in oud onderzoek en door recente studies die nieuwe effecten onthullen.
AHCC (active hexose correlated compound) is binnen de Japanse complementaire en integratieve geneeskunde één van de meest gebruikte nutriënten voor mensen met kanker. AHCC is een plantaardig alfaglucaanrijk extract met immunologische effecten na orale inname. In het land van de rijzende zon wordt AHCC in meer dan 700 kankerklinieken ingezet om het immuunsysteem te ondersteunen van kankerpatiënten, die chemotherapie of bestraling ondergaan. Er zijn aanwijzingen dat AHCC de...
In Nederland heeft bijna 20 % van de volwassenen ooit te maken gehad met een depressie. Vaak wordt er dan gekeken naar de serotoninebeschikbaarheid. Maar ook de beschikbaarheid van GABA-neuronen en verbetering van de functionaliteit van de HPA-as kunnen een belangrijke rol spelen.
Afgelopen september promoveerde biomedisch wetenschapper en diëtist Ellen Huisman op ondervoeding bij het eindstadium van leverziekten. Wat haar betreft is dit pas het begin van haar kruistocht om voeding een prominentere rol te geven bij allerlei aandoeningen en behandelingen. “We leven in de middeleeuwen wat betreft kennis over voeding.”
Cochrane Reviewers kwamen onlangs tot de conclusie dat niacine geen invloed heeft op cardiovasculaire ziekte en hartsterfte.1 Hun meta-analyse betrof 23 klinische studies met bijna 40.000 deelnemers en een gemiddelde duur van bijna een jaar. Ook bij deelnemers met een verleden hartinfarct of bij hen die reeds een statine nemen, werkt niacine niet. Deze conclusie is verrassend, want vele studies en meta-analyses tegen die in het verleden werden gepubliceerd waren positief.3-6...
Resveratrol is vermoedelijk het meest bestudeerde fytonutriënt. De stof uit rode wijn kwam in de jaren negentig in de belangstelling te staan. Recent onderzoek toont inderdaad effecten op metabole parameters, maar niet erg overtuigend. Het onderzoeksmodel rond voeding (en fyto) is aan zelfreflectie toe.
In vroegere taxonomische indelingen werd de artisjok als een aparte soort – Cynara scolymus L. – beschouwd. Op basis van recentere hybridisatie- en isozym-analyses wordt de artisjok nu meestal aanzien als een variëteit of subspecies van Cynara cardunculus L. De artisjok behoort tot de familie der asteraceae. Het woord ‘scolymos’ verwijst in het Oudgrieks naar het begrip ‘doornig’.
Vitamine B6 is in de afgelopen jaren ten onrechte in diskrediet geraakt. Huisartsen wijzen op de gevaren van een te hoge bloedspiegel van vitamine B6, met name in relatie tot het ontwikkelen van polyneuropathie. Maar is dat terecht? Of was de oorzaak van de commotie over B6 – o.a. door een artikel in de Volkskrant van twee jaar geleden over Sven Kramer en B6 gerelateerde neuropathie – wetenschappelijk onjuist. Dit artikel is een wetenschappelijke opsomming over de veiligheid en de...
HbA1c is een biomarker voor hyperglycemie. HbA1c (geglyceerd hemoglobine, glycohemoglobine, A1c) ontstaat doordat glucose bindt aan hemoglobine in rode bloedcellen (niet-enzymatische glycering). Hoe hoger de bloedglucosespiegel, des te meer HbA1c wordt gevormd. Rode bloedcellen hebben een levensduur van circa 100 - 120 dagen. Het HbA1c-gehalte in rode bloedcellen correleert met de gemiddelde bloedglucosespiegel (ADAG, Ac1-derived average glucose) van de laatste 5 tot 12 weken.
Abonnementsactie
Voorop lopen in je vak? Voedingsgeneeskunde helpt je daarbij. Met artikelen over toonaangevende personen, belangrijke ontwikkelingen en relevante informatie praten we je bij over wat er speelt in de nutritionele geneeskunde en alles wat daarmee te maken heeft. Als je nu inschrijft voor een abonnement, krijg je het eerste nummer gratis.
