Rode gist rijst komt uit China, maar wordt van oudsher niet overal in China gegeten. In verschillende provincies in het zuidoosten van China (waaronder Jiangsu, Fujian, Jiangxi, Zhejiang en Shanghai) zijn mensen meer dan 2000 jaar geleden begonnen met het fermenteren van witte rijst met de gist Monascus purpureus. Hierdoor kreeg de rijst een dieprode kleur. Rode gist rijst (red yeast rice, red mold rice, anka, rode koji, xuezhikang, hong qu, chi qu) maakt tot de dag van vandaag deel uit van de dagelijkse voeding (als smaakmaker, conserveringsmiddel en natuurlijke kleurstof) en het is opmerkelijk, dat juist deze provincies de laagste cardiovasculaire sterfte van heel China hebben.(1) Rode gist rijst is binnen de traditionele Chinese geneeskunde een beproefd middel voor verbetering van spijsvertering en bloedcirculatie en versterking van het hart. In Westerse landen wordt rode gist rijst vooral gebruikt als voedingssupplement tegen hyperlipidemie/ dislipidemie (verhoogde/afwijkende bloedlipidenconcentraties). Hyperlipidemie is één van de bekende risicofactoren voor hart- en vaatziekten. De Cholesterol Treatment Trialists’ Collaboration heeft berekend dat verlaging van de LDL-cholesterolspiegel met 1,0 mmol/l is geassocieerd met daling van de sterftekans met 9% en daling van de kans op ernstige cardiovasculaire events (zoals hart- of herseninfarct) met 25%.(2)