Wanneer vitamine C intraveneus toegediend wordt, kunnen bloedconcentraties bereikt worden die ver boven het fysiologisch niveau gaan. Vitamine C schiet dan als prodrug in actie en geeft aanleiding tot de productie van waterstofperoxide (H₂O₂). Niettemin is de behandeling erg veilig, want lethargie, vermoeidheid of misselijkheid treedt op bij minder dan 1% van de gevallen. In een aantal studies bleek de behandeling de bijwerkingen van chemotherapie tegen te gaan.

Aan deze studie deden 47 mannen met gemetastaseerde en 'kastratie-resistente' prostaatkanker deel die behandeld werden met docetaxel. Ze hebben dus androgeen-deprivatie plus de bijwerkingen van chemo te verduren.

Het target van de studie, halvering van de PSA-waarde, werd niet bereikt tijdens een opvolgperiode van 27 tot 32 maanden. F2-isoprostanen daalden niet als marker voor oxidatieve stress. Overleving verbeterde niet (15 maanden versus 29 maanden placebogroep), noch zorgde intraveneuze vitamine C-toediening voor minder bijwerkingen.

Deze patiëntengroep had al drie therapieën achter de rug die gefaald hadden. Ook in experimentele settings kan het gebeuren dat kankercellen erin slagen de vitamine C-therapie te weerstaan, omdat ze bijvoorbeeld massaal katalase produceren, het enzym dat waterstofperoxide wegwerkt. Onderzoekers lopen bovendien snel tegen limieten aan om een evenwichtige en representatieve studie op te starten. De controlegroep leefde gemiddeld 29 maanden, een opvallende overlevingsduur voor deze groep van patiënten.

De onderzoekers behouden de hoop dat intraveneuze vitamine C wel doeltreffend zal blijken in andere settings van kankertherapie, waarbij ze zich baseren op alle beschikbare klinische resultaten die voor handen zijn.