Energie wordt met name aangemaakt middels het verbrandingsproces van suikers, eiwitten en koolhydraten. Daardoor komt er adenosinetrifosfaat (ATP) vrij door de opname van glucose, vetzuren en aminozuren. In de mitochondriën vindt alle oxidatieve verbranding in de cel plaats, en daarmee het grootste deel van de energieproductie. De energie bestaat uit ATP moleculen. Deze ATP moleculen ontstaan bij het verbranden van vet- en suikermoleculen in de mitochondria. Hierbij zijn bijvoorbeeld de stofjes carnitine, alfa-liponzuur en Co-enzym Q 10 betrokken. Deze functioneren als de hulpmoleculen bij de energieaanmaak.

Omdat aërobe (=oxidatieve) verbranding zeer veel efficiënter is in de vorming van ATP (adenosine trifosfaat, en daarmee de cellulaire energie) dan anaërobe verbranding, bepaalt de mitochondrionfunctie in grote mate de hoeveelheid energie die geproduceerd kan worden, en daarmee het verloop van diverse chemische processen die van voldoende energie afhankelijk zijn. Zo zijn detoxificatie, reparatiesystemen, DNA-replicatie, handhaving van de osmotische balans, maar ook hogere-orde processen zoals die van het geheugen allen afhankelijk van voldoende ATP. Daarom is behoud van goed functionerende mitochondriën belangrijk voor de algehele gezondheid.

Verstoringen in de Mitochondria

In bepaalde situatie kunnen er verstoringen in deze energieproductie ontstaan. Er worden dan in de mitochondria te veel aan zogenaamde vrije radiacalen moleculen gevormd. Deze vrije radicalen kunnen normaal gesproken allerlei kwalen en virussen en bacteriën vernietigen, echter in een verhoogd aantal kunnen zij allerlei biochemische reacties in de mitochondria verstoren. Dit noemen wij mitochondropathie. Hierdoor wordt de energieproductie minder en ontstaat vermoeidheid, welke steeds erger wordt door een sneeuwbaleffect.

Tekorten aan ATP kunnen ontstaan door:

• mitochondriale disfunctie
• een tekort aan neurotransmitters, waardoor pijnsensaties versterkt worden
• een inefficiënte verbranding zonder zuurstof buiten de M.T.

De mitochondriale disfunctie houdt in dat er minder zuurstof via de longen naar de cellen wordt vervoerd. Door een tekort aan zuurstof schakelt het lichaam sneller over van een verbranding met zuurstof, achttien keer zo effectief, naar een verbranding zonder zuurstof.