Volgens een Canadese studie verminderen bètaglucanen uit haver het serum-gehalte van PFAS die onder het toezicht van de United States National Academies of Sciences, Engineering, and Medicine (NASEM) vallen. De vaststelling werd gedaan bij 72 mannen met een verhoogd cholesterolgehalte. In het bloed van elke deelnemers werden PFAS gevonden, hoewel ze er niet beroepshalve in contact mee kwamen.
Per- en polyfluoralkylstoffen (PFAS) zijn fluorhoudende chemicaliën die in de industrie gebruikt worden en in materialen zitten die contact maken met voedsel. De langeketen-versies van die stoffen worden ondertussen uitgefaseerd maar blijven detecteerbaar in het bloed. De laatste jaren worden daarbij de PFAS van de nieuwe generatie, met korte keten, in het bloed aangetroffen.
De NASEM-groep van PFAS bevat zeven PFAS-stoffen waarvan de NASEM vinden dat de gezondheidsrisico's ervan bijzonder goed opgevolgd moeten worden. Bij alle deelnemers zat het totale NASEM-PFAS-niveau boven de 2 ng/ml, wat betekent dat alle deelnemers in aanmerking zouden komen voor screening voor ontregelde bloedvetwaarden, te hoge bloeddruk tijdens de zwangerschap en borstanker. Zeven procent had zelfs concentraties boven 20 ng/ml, zij zouden gescreend moeten worden voor schildklieraandoeningen en nierdisfunctie. Bij iedereen konden de nieuwere PFAS met kortere keten teruggevonden worden.
In deze studie was een aantal PFAS geassocieerd met het leverenzym GGT, een uitkomst die suggereert dat PFAS de leverfuctie aantast. De GGT-waarden bleven bij iedereen wel op een normaal niveau. Tussen cholesterol en serum-PFAS konden de onderzoekers geen verband vinden, waarschijnlijk omdat de steekproef te klein was. Een steekproef uit 2022 met 6768 deelnemers toonde wel een toenemend cholesterolniveau naarmate het serum-PFAS toenam.
Gedurende vier weken namen de deelnemers placebo of 3 gram bètaglucaan uit haver. Bij alle deelnemers, inclusief de controlegroep, daalde de PFAS, maar enkel in de supplementgroep daalde het totaal van de NASEM-PFAS. Volgens de onderzoekers was de studietermijn nog van te korte duur en was de dosis bètaglucaan te laag om een duidelijk effect te kunnen bewerkstelligen.